SAHİ BENİM ADIM NEYDİ

Bakar gözlerime Ben ise suskunum Sahi adım neydi? Unutmuşum Benliğimden yoksunum Ön sözü yırtılmış Belki de unutulmuşum Ama asla unutamam Soğuk bir Ankara akşamında Kaldırımda mırıldanarak evine giden Gözlüklü kadını Saçları bukle gözleri yorgun Ne ağlamış ne de gülmüş Yüzünde şaşkın bir ifade Belli etmese de Üşümüş sadece Aynı kaldırımdayım Bir adım arkasında Ama yok ben orada değilim Ben hayallere seferdeyim Tutsam elinden beraber yürüsek yolları Ne ara sevdim? Ne zaman evlendik? Ne adını bilirim ne de adresini Sahi benim adım neydi Korktu benden sıklaştı adımları Utandım kendimden Usulca geçtim karşı kaldırıma Ama içimde bir umut belki bakar Bir selam bir de merhaba Yok, sadece kaldırımlar ve sokak lambası Bir süre paralelinde yürüdüm Yollar bitmesin Bu gece biraz...