İlk çekişiyle başladı dumanı içine

Şöyle bir baktığın zaman geriye

Ne bir hatıra kaldı, ne de masada meze.

Yeter ki ağır olma kendine.

Yaşanılan yaşandı, mağaranın bir köşesinde

Yere uzanmış. Sessizlik arkadaş

Artık koşma, az savaş.

Umut derler insanı bitiren.

Yoktu senden önce, yaşamak neydi bildiren.

Anlamı var mıdır? Ne fakir. Ne zengin.

Duaya bir isim yakışıyorsa o da sensin.

Var mı senden ustası, kalbin ritmini değiştiren.

Düşersem dahi bu vezirlikten.

Sen öğrettin bana etin ayrıldığını kemikten.

Senden önce benimdi dünyanın tüm ıssızlığı,

Sen geldin aldın arkadaşım olan yalnızlığı.

Bir bakış derler bir mermiden sert

Bir ses derler kulak işitmemiş daha önce

Bir koku derler tüm çiçekler küser

Bir dokunuş ise zamanın düşmanı

Sen olduktan sonra ruhuma eş…