Açmaya cesaret edemediğim çok fazla sayfa bırakıyorum arkamda.

Silmeye ne silgimin ne de cesaretimin olduğu,

Hatırlamaya ve okumaya yüreğimin yetmediği bir deste sayfa.

Gelecekleri belirsiz, geçmişleri karışık ve hüzünlü.

Mürekkepleri korkutuyor beni

İzlerinin diğer sayfalara bulaşmasından korkuyorum

Yaparlar mı diye düşünüyorum

Yapar mıyım bunu geleceğime

Yapar mıyım bunu kendime

Ücra bir banka hapseder miyim geleceğimi

Bir fotoğrafın esiri olur muyum gelecek boyu

Bir yoldan geçer miyim defalarca

Aynı şarabı yudumlar mıyım, aynı manzarada?

Lekeler mi geçmişimin mürekkebi geleceğimin

Tertemiz, umut ve mutluluk dolu sayfalarını

Bakmaya cesaret edemediğim tüm bu anılar

Prangalar mı kalbimin kapılarını

Aralamaya yüzümün olmadığı tüm kapılar

Engel olur mu geçitlerime

Kaçtığım tüm bu savaşlar

Ölüm saçar mı gülüşlerime

Bilmiyorum

Düşünmek de istemiyorum

Nereye kadar savuşturabilirim

Nereye kadar dayanır zihnim bu harabe yığınına

Mutluluk ne zaman ‘ansızın çalarcasına’ çalar kapımı

Ne zaman geçmişin tozlu tarihi diyebilirim

En çok acı veren anılarıma

Bilmiyorum…