Ilık bir esintiydi yüzün, şu kısacık ömrün kıyısına yanaşmış,
Bense umudun teknesinde garip bir yolcu,
Serin sularda sesinin yankısı duruyor,
Ellerinin beyazlığı köpük köpük sarıyor maviliği,
Hüznüm sulara damlıyor simsiyah zehir boşalıyor damarlarımdan,
Mehtabın yılgın bedenime düştüğü gecedir sana son dokunuşum,
Son bakışım güneşin saçlarından toparlanıp gittiği vakittir,
Bana alacalı yalnızlıklar bıraktın, bana pas tutmuş yılların acısını bıraktın,
Ruhumu oydun hatıralar kırık kanatlarıyla düştü yere,
Artık güzelliğin kanatlanıp uçamaz benden,
Yaşamın yanlış durağında inmişim, şimdi nasıl adım atarım sana doğru,
Dünya küçük diyorsun,
Senin yanında bir bilye gibi atıyorum cebime yaşamı,
Sararmış bir fotoğraf gibi duruyoruz seninle,
Ne duvarlara yakışıyoruz ne de çerçevelere,
Ne de makasla kesip ayrılıyorlar bizi,
Öyle sensizim öyle hüzünler borçlanıyorum ki kendime,
Şu yanı başında duran solgun çiçek olmalıydım ben,
Gülüşünden damlayan soluğundan tutunurdum,