İnanç insanı çok kollu yollara sokar. Neye inandığımız o kadar önemli ki şu hayatta; vereceğimiz her karar yönümüzü şaşırtabilir. İnanarak idrak etmeye gerek vardır bazı hususları. İnsanın kendini sorgulaması gereklidir öncesinde. İyice, derinlemesine sormalı “-Neden buradayım?”.  Cevabını bulduğumuzda ise şaşırmamalı. Çünkü cevaba ulaşmak zor olmasının yanında bir o kadar da kolay aslında. Anlamsız konuştum değil mi? Aslında şöyle düşünmek lazım; kim için yaşıyorum bu hayatta, kim için bu savaşım, neye bu kadar öfkeliyim, neden bu kadar hırs doluyum? Bunların cevapları öyle basit ki aslında, zor olan sadece bunu kabul etmek. Merak ettiniz değil mi cevabı?

Cevap: EGO!

Ego insanı farklı kişiliklere büründürülmüş bir canavara dönüştürür. Aslında iyi huyludur başlarda. İnsanın kendine olan saygısıdır. Kendini seven insan herkesi, her şeyi sever. Kendini elbette beğenmeli insan. Ancak altı dolu olmalı bu sevginin. Evlat değilsin ki sen, koşulsuz sevilesin. Bir koşulu olmalı kendini sevmenin bile. İyi misin? Ya da ne yaparak iyi oluyorsun? Ya da kime ve hangi fikirlere göre iyisin? İşte cevaplanması gereken birkaç soru daha ve belki de fazlası.

Doldur altını sevgili dostum egonun. Ego bir canavardır ancak iyi beslendiğinde seni kılıç kesmez bir savaşçıya çevirir. Beslemezsen balon kalırsın, bir iğnedir senin düşmanın. Eğer kazanmak istediğin güçse eğer; fedakâr olmalısın. Verebildiğinin fazlasını vermelisin. Kendine saklama! Ver! İşte o zaman egonu kucakla. Yoksa savaşının tek galibi sen olursun. Savaşanı da…