İnsan kaç defa ölür bir bedende

Tam affettim derken, kaç kere bağlanır bir çift göze

Çağıl, asi, ast bir öfke

Kaç kere yakıp kavurur çamurdan siluetleri

Gölgende birikmiş kızıl gerdan sürüsü

Yıkılırken gökyüzü,

İnletirken duvarsız odaları

Çığlıklar,

Renkli serzenişler

Ah! O bitap ahval

Tenini yüzen sert rüzgâr

Peki ya kaç kere direnir bedbaht ruhlar ölüme

Kaç sokak geçilir geceleri

Kaç gözyaşıyla adımlar kaldırımda

Kaç intihar çizer dizlerindeki kanla

Peki ya o sokak lambaları,

Karanlığımı aydınlatamayacaklarsa

Ne için varlar

Ne zaman susacak bu sesler tanrım!

Ne zaman karışacak gökyüzü toprağına

Rengârenk acılarla solacak şehirler,

Yitecek bedenler,

Uçunca zebaniler hafifledi sanacaksın yükünü.

Dünyaları taşıdın omuzlarında da

Bir yığın toprak ve mermerden adın yazılı taş

Yok, edecek varlığını.

Peki ya, insan kaç defa ölür bir bedende.