Zoraki geceye siper mi daralan kapı
Kuruşluk arzularına adak bulamaz
Sokak lambasının altında
Ve, kum dolu bir helke gölgesi şimdi
Bile isteye ardına düşürdüğü
Yerdeki savan hayatı gibi yamalı
Birkaç parça közün sıcağında
Mihrabı bekleyen bir kız kalmış ufalarak
Ve döne döne ışıyan küçücük yüzü
Bir ötekinde bir berikinde aramış gerçeği
Ve öğrendi insan karmaşada
Sadece kendine çarparmış meğer

O yol ki hep aynı gri esinti
Demlikten akan toprak kokusu saflığı
Ve merdiven çıkılan yatak odaları gibi tenha

Bitmeyen çocukluğuna salıncak etmiş
Katmış önüne sürür de sürür sarı ışığı

Meyli tükenmiş tezgah dolusu fallara
Kupkuru gülücük sızıyor yanağındaki oluktan
Penceresine çivilenmiş battaniye kadar ıslak gözleri
Koynundaki yağmurlu yeşil perde kadar ıslak
Topuklarla basılmış nemli talaş gibi rengi
Biriket duvardaki çatlak kadar değersiz
Genç babasının elleri misali soğuk bakışı
Ağırdan alır üşenmez
Haraldaki çiğit olup bekler yanmayı
Ve elleriyle keser göbek bağını
Ve geceye siper daralan kapılar gibi
Adıyla yağlıdır iki çift menteşe
Kaçarı yok kapayacak kendini
Boşalır tüm gayretler
Bilir nafiledir son sözler
Ve kuş sesleriyle uyanacağı sabahlara
Kapanır belki elleri lekeli baharlara