AHMET ŞERİF DOĞAN’A İTHAF

Düşüyor yıldırım sokakta oynayan çocukların başına,

Geriye sadece onlarca ölü çocuk,

Ve kanlı bir kol saati bırakıyor.

Artık sabah olmasın Rabbim.

Çünkü bütün cesetler

Karanlıkta hayaletlere dönüşürler,

Göremem.

Ama annemin elleriyle sardığı,

Hiç olmayan kardeşimin kefenine

Nasıl olur da yok derim?

Annemin ellerini,

Buruk kefeni

Ve ölü kardeşimi nasıl

Reddedebilirim?

Mahfil cesetlerle uğraşıyor.

Kimisi namaz kıldırıyor,

Kimisi ise sela okuyor.

Hiç bir şey bilmeyenler,

Ağlıyor rabbim.

Sen hangisini duyuyorsun?

Sen hangi kuluna acıyorsun?

Şol cehennemin ırmakları

Ağlıyor tanrım.

Cennetten haberim yok.

Yanmakta kanımdan akan düşler.

Sen neredesin?

Bu kanlar,

Bu ev,

Bu haciz,

Bu kullar senin değil mi?

Sen konuşmuyorsun, o halde dilin yok.

Sen duymuyorsun, o halde sağırsın.

Sen görmüyorsun, o halde beni nasıl vurdun?

Öyleyse kalbimden vuran kurşun serseridir,

Hiç inanmasam da!