Bilincim, fikrim ve ben
değerlidir;
Saklarım zulamda
zümrüt yeşili,
Çıkmaz koynumdan mahremin yüksüğü…
Kül misali savrulsa da yangının ardında;
Közünde dem tutar asaletinden.
Tekrar tekrar demlenirken nasıl doğar?

Çürümeye yüz tutmuş arzular, eteklerimde uçuşan pişmanlıklar,
Giz olan yaşanmamışlıklar,
Öykünür içinde hak ile yeksana.
Yer gök haykırsa da arzularımı heybemde dargınlıklar,
Gönlümde suskunluklara revan olur,
Saklanırlar kaf dağı ardına…
Zümrütü Anka misali küllerinden nasıl doğar?

Topraktaydım, göğerdim, filiz oldum,
Yeşilin en güzeliydi kırçıllarım,
Yüz sürdüm güneşin namlusuna;
Kavruldum
Savruldum…
Bir kavılca tanesiyken;
Una döndü bedenim,
Sapla samandır yüreğim.
Bir başak saplarından nasıl doğar?

Harmanı kursan da ırmak kenarına;
Akışında kaybolurum
sakınamazsın.
Bir alabalık gölgesinden geçerken hislerim;
Tüy misali akar giderim üstünden
tutunamazsın.
Belki bir tay yalağındadır özlemim
anlayamazsın.
Bir saman yem olmuşken nasıl doğar?