çocukluğumun rengi beyaz,

mevsimi yaz evleri

duvarlarını begonviller

boydan boya mora boyardı.

görse, kıskanırdı bahçemizi

ressam bob’un ağaçları.

avuç avuç fesleğen kokuları,

sobanın üzerinde

mandalina kabukları bir de

pencere pervazlarında anneler,

çocuklar ki

akşam ezanlarında pürtelaş.

bir öpücük kondurup

gündüzün yanağına sokak

terk ederdi mahalleyi yavaş yavaş.

üstü kirli küçük çocukların

hayalleri vardı, büyük ve pür-i pak

evi okula uzak,

yakın idealleri okuldan uzak

bir grup liseli gençtik.

sınıf ışıldardı edebiyat derslerinde

hocamızın okuduğu

türkülereydi muhabbetimiz

uzun ve dalgalı saçlarına bir de

coşardı zihinlerimiz,

vurdukça yosunsuz duvarlarına

köpüklü beyaz dalgalar.

küheylanlar koşardı

hayalimizdeki ülkenin sınır boylarında.

atlara ve uzaklara biz de hayrandık,

o parktaki ceviz ağacına bir de.

bugünün cümle kavgalarından azade

hepsiyle sarmaş dolaş

hepsiyle arkadaştık.