benim gecelerim oldu
ay ışığından sakladığım

omuzlarımda yüklerim
ve ardım sıra nice yiğit yüreklerim
bir nefeslik sigara yakar mı hiç geceyi
usulca basılan bir kuru dal
bir çıtırtı dahi haram, kundaklayan sessizliği
o gece ay dahi düşman

benim gecelerim oldu
siyah örtüsüne sığındığım.

kalbin,

işaret parmağının etli kısmında attığı bir an
gece bir başka renge gebe
kucağımda bir kızıllık, o geceden doğan
sökün eden bir şafağın heybesinde
kimi zaman zafer kazanmış kumandan
kimi zaman içkin gözyaşları
yeşil kuşların kanadına damlayan

benim gecelerim oldu
dingin uykularım nadiren
gece doğan güneşin tayfı vururken
bir iğde ağacı ve kaçak çay kara demlikte
otlu peynirin tadı damağımda dururken
biten bir rüya çalan kapıyla birlikte

benim gecelerim öldü
bir gündüzde sürgünlük
gözler karanlığa aşina
gündüz hepten görmez oldum
epey sonra alıştım iyi kötü huyuna
bunca zaman
dolamışken bu asude, kollarını boynuma
bilmem girebilir miyim yeniden
bir gecenin koynuna.