Sözcükler manasız birer avuntusu olurken hayatın

Yaşamaya ant içtiğimizden

Tetiğini çekemedik şu kurusıkı tabancanın

Mahvoluşunu seyrederken günlerin peş peşe

Gökyüzü bir kurşun gibi ağır, havada

Eriyen renkleriyle sıcak ve kırmızı

Silemedik ne kalemle ne de kalemsiz

Öyle bir çocuğa doğrultulmuş silah kadar sevimsiz

Bizi ne öldüren ne de yaşatan

Alın yazımızı…

Yaşamaya kesin sözümüz olduğundan

Yaşamadıksa da doya doya

Bildik ağırlığını vazgeçmenin

Öyle cephede savaşan askerlerden farksız

Dayadık birbirimize sırtımızı

Elimizi, kolumuzu… Bağışladık bir umuda!

Yaşatacak bizi bu, öleceksek de bundan olsun: umuttan!

Kesecekse de o kessin nefesimizi…