Tüm gün kıpırdamadan yatabilir

Yatıyor da

Şimdi de diğer tarafa uzanmış

Öylece kıpırtısız yatıyor

Sadece kendi böyle yatsa tamam

Hepimiz için aynı şeyleri istiyor

Tüm dünya durmalı,

Sessiz bir ayinin kurbanı gibi öylece durmalıyız

Sessizlik hiç bu kadar iç karartıcı gelmemişti.

Onu sessizliğine kapatıp

Olabildiğince uzaklaşmalı

Bir yerlerde okumuştum,

İnsanın tüm algısı böyle buhranlı zamanlarda açılıyormuş

Ya da böyle bir şeydi ya da ben şu an uydurdum

Bir böceğin ayak seslerini duyuyorum

Duvarda ki yürüyüşünden niyeti belli

Tut nefesini böcük,

Tüm sessizliği ve cansızlığı bozuyorsun,

Diyemiyorum, takatim yok konuşmaya.

Oysa eskiden canlı bir ruhumuz vardı

Şimdilerde içi yün dolu yastıklar gibi ağırız.

Birilerinin bizi dama serip tek tek tüylerimizi didiklemesi,

Vura vura her hücremizi uyandırması lazım.

Hazır dama çıkmışken

takılsam mı bir leyleğin kanadına..

Ama önce damın bacasından yuvaya sinsice girmeli,

Göç günlerini yuvada uslu uslu beklemeli,

Güz dönemi gelmeden buralardan göçüp gitmeli.

E madem koymuşuz kafaya gitmeyi ne dam aramak lazım ne leylek.

İyisi mi en kısa yoldan gitmeli, açık bir pencereden dışarı süzülmeli…