Seni anlamayanlar coğrafyasında aldığın nefesi sorgular develer hörgüçlü

Öyle bir uzaksın şimdi kendine, ki ellerin fizan gülü

Ayaklarında srilanka kundurası

Ben seni hiç tanınmamış ülkenin halkından çok sevdim

İlk tanıyan da işgal kuvvetleri

Savaşın içinde açan papatyalar kırmızı çıkmazlar, yine de inatla beyazdırlar

El ele tutulu ölmez sevgililer barikatlarda,

Göğüs göğüse çatışırken ölmüşlerdir muhtemelen

Ben seni hiç keşfedilmemiş çiçeklerin kokusundan çok sevdim

İlk koklayan da barut kokusuyla karışık

Toprağa dik kala pusulanın vakti, her şey kayıp evreninde

Tuhaf bir sargıdır kollar, yargının kararları kadar can yakar bazen

Bazen de iki kanat takar, uçmaya meyleder

Ben seni hiç ölmemiş bir insanın, ölüm korkusundan çok sevdim

İlk ölen de ilk doğan olmamış işte

Ben seni annemin ilk yalanı kadar çok sevdim

Ve inandım seni bana leylaklar getirmiş.