Teni uyku kokan kitaplar
ve nefes nefese koşturan kucağı çocuklu saatler
bir aynanın tam erirken fırlayarak yakaladığı kırmızı rujlu rüyası.

Karalanıyor mu
aralanıyor mu
yoksa sadece
darlanıyor mu
bu bulmaca
bilmiyorum.

O koca masalda tanrının tek meziyeti cenin şeklinde açan bir çiçekmiş
müdavimi yalancılar olsa ne olur senin doruklarının
biz avuçlarımızı açtığımız zaman yukarı doğru dökülen dualar gördük
kana düştü yataklar
plastik mermiler öptü kimimizi tam on yedi yerinden
merhametin esamesi okunmadı uzanıp tuttuğumuz hiçbir bilinçte.

Tutunamadık.

Fakat inanç nikotin gibidir tatlım
ve aklının tavan arasında Atina efsaneleri
bahar akşamları falan hep sınavdır
ama bir kalbi yemek
hem de kısık ateşle
biraz kan, biraz sert, nasıl desem
yaranmak, yalakalık ve korku
bunlarla bana kurban etseler yeryüzünü
şapkamı kaldırıp hiçbirine selam vermem.

Bak işte buna kurşun sıkar gibi inanırım.

Şifadan söz et bana
ama anason kokan otopsilerden değil
bana o cesur menfaatlerden bahset
hastalıklı yeminlerden, aklın sessiz ve ifadesiz zalimliklerinden
gözyaşından sevişmeye yeltenen ihanetten
yalnızlığın dar kafalı azametinden
ve son olarak, aşk dediğin inkârın vahşetinden.

Yol, şimdi belki biraz yola benzemiştir,
ama geri kalan neyi varsa,
sadece Gitmekten

bir ibadet