Siz hiç sevdiğinizi ellere verdiniz mi?
Hem de kendi ellerinizle

Bakmayın öyle;
Ben kendi ellerimle
İçim yana yana kaybettim sevdiğimi.

Bakmaya bile kıyamazdım oysa.
O kadar kıyamazdım ki,
Elimde olsa o yorulmasın diye
Onun yerine nefes alır
Onun yerine çekerdim tüm kahırları…

Biliyordu ama görmedi…

Ama hayır o zalim değil o kadar,
Yakışmaz çünkü ona…

Ne size benzerdi “O”,
Ne de bana
Bambaşkaydı
Güldüğünde bahar gelirdi cihana
Ağlardı
Ağaçlar yapraklarını dökerdi…

Dedim ya farklıydı o
Bir tanısanız hak verirsiniz siz de.

Hayır düşündüğünüz gibi değil
Delirmedim daha
Ya da masallar anlatmıyorum…

Tanısanız eğer böyle küçümsemezdiniz
Hor görmezdiniz duygularımı
Derdime ortak olurdunuz.
Sırf gönlüm olsun diye
Bir kadeh de siz içerdiniz belki de.

Çünkü gerçekten çekilir yük değil onu tanımak…

Ya da sanırım ben çok büyütüyorum
Olağan bir insanı gözümde…

Peki ama neden ona baktığımda
Dizlerim titriyor?

Neden benliğim sarsılıyor,
Güneş, ay, denizler, ırmaklar
Neden bütün kainat onun gözlerine doluyor?

Belki de haklısınız gerçekten deliriyorum
Ama siz hiç hissetmediniz mi bunları
Derdimi anlayan kimse yok mu aranızda?
Bu kadar mı taş kalplisiniz
Ya da ben mi çok hayalperestim?

Öyleyse ona yazdıklarım birer yalan
Döktüğüm gözyaşları rol icabı
Derdimi dinleyen taşlar, otlar
Ve koskoca göl sadece bir figüran.

E bunları bildiğim halde hala canım acıyorsa
Sebebi ne yaşadıklarımın?
Şizofrenik sancılar içinde miyim yoksa?
Siz sözde dostların sayesinde
Kendimden de şüphelenir oldum…

Ama siz ne derseniz deyin
Bunun adı aşk, başka bir şey değil.