O şiir gülüşünden
Mısra mısra öpesim var…
Güldüğün zaman göğsümde yeşeren umut,
Avuçlarıma dolan gözyaşları
Ve en önemlisi kanımdan akan sözler
Bütün bunlar bir diyet gidişine.
Geleceğin güne kurban ettim
Kurduğum bütün güzel düşleri.
Günüm senin vehminden
Gecem vehmine döktüğüm yaşlardan
Uykum hayalinden ibaret.
Gel demeye olmayan yüzüm
Senin hüznünle doldu,
Seninle solan fesleğenler
Gözyaşlarımla yeşerdi.
Gidişine mani olamayan ellerim
Hiç benim olmayan ellerine hasret şimdi…
Gitmeseydin
Belki yaşamanın bir anlamı olurdu.
Söylediklerimi kibirli bir aşka yorma sakın,
Yaşarım, sen olmasan da yaşarım
Ama ne bileyim içimdeki yangını
Bitmek bilmeyen acıyı
Nefesinle söndürmek varken,
Zoruma gidiyor derdime derman olmayan
Çaresiz gözyaşlarını beyhude harcamak…
İmkansızdı, biliyordum.
Ama umut denen şey,
İnsanı sonsuz hatalara sürükleyen bir şey.
Umut ettim,
Belki o cennetten kopup gelen gözlerin,
Bakmaya kıyamadığım gül yüzün,
O tenime değse ruhumu yakacak ellerin
Belki gün olur canıma değer diye bekledim.
Uzun edip gönlünü yormak istemem,
İçime dökmek istedim yalnızca ayakların altına…
Okurken yorduğun gözlerini gökyüzü bilir,
Parmak uçlarından öperim sevdiğim.