Ateşten var olmuş bir ihtiyaç
Sığınma ve arzu
Aşka, dosta, tanrıya
Var oluşa duyulandı
İnançtı

Piraye’de Nazım’dı
Bir keşin bağımlılığı
Annenin göz yaşı
En uçtaki hücrelere işleyen hava
Her canlıya göre farklı ama adı aynıydı
Sevgiydi

Altın sarısı kum denizinde dolaşan bedevinin
Yada ölüm döşeğinde Azrail’le randevusuna hazırlan ihtiyarın
Tek ve son arzusuydu
Yaşamın kaynağıydı su
Bir sonraki anı görmemizi sağlayandı
Yaşamamızın kaynağıydı
Şanstı

Toprak ananın içerisindeki bir tohum
Zarını yırtacağı zamanı bekleyen
Üzerindeki baskılardan kurtulup
Günışığına ulaşacağı
Adının umut olacağı

Dünyanın varlığıydı
Onu dimdik tutan
Dört kollu sac ayağıydı
Arayıp da bulunamayan
Dört yapraklı yoncaydı