Yusuf’a, Züleyha’ydın ya da
Züleyha’ya Yusuf
Ne fark eder ki
Bu ilk günah bizi cennetten kovduran

Miras değil mi, atamız Adem’den
Miras hak kılınmışsa ezelden
Mirasyediydik iki uyurgezer
Yedi uyurlar mağarasında

Araf’ta bekleyen
Bin güllü şehrin iki dikeniydik,

Çıkarsız iki çıkmaz sokağı

Dağlara bakan iki pencere
Bin göllü şehrin iki nehriydik,

Gürültüsüz patırtısız

İki kolu birleşmeyen
Deniz çok uzaktı, kavuşmak gibi
Akıp akıp geçtik akrebe yelkovana
Gündüze geceye,

İki keşiştik kesiştik çöle düştük

Çölde vaha kervanları bekleyen

Binbir gece geçti, bir olamadık biz

Topraktık, ateşten korktuk ellerimiz

Evet yapabilirdik ellerimizle
Seni çanak beni testi

Ya da ne bileyim kerpiçten ev

Veya müzesini masumiyetin
Rengi pembe mi olmalı,

Ne kadar da klişe

Bir olmadık biz birbirini bekleyen

İşte, şimdi
Bu da bi demdi, geldi geçti