
KARINCALARIN SESSİZ TÜRKÜSÜ
Karışınca ruhuma özgür günün nefesi,
Bir boşlukta bırakırım kendimi
Martının zayıf kanatlarına
Süzülürüm kentine güneş doğarken
Seher yelleri dolar taşar göğsümden,
Sen gelirsin sahil kıyısına
Savurursun simit kırıntılarını.
Bilmezsin doyurduğun martıyım bazen
Bazense başını okşadığın bir kedi.
Bir papatyanın seni seviyor yaprağı olurum yahut
Avucunu açtığında konan bir yağmur damlası
Karşıya geçemeyen bir nine de olurum bazen
Girersin koluma yürürüz beraberce
Karışınca ruhuma bir kez olsun
Özgürlüğünün nefesi
Kokladığın menekşenin morunda
Bul beni..